از دهه ۱۹۸۰ تاکنون، میزان تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) حدود ۲۰ برابر افزایش یافته است و باور بر این است که عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو نقش مهمی در خطر ابتلا به اوتیسم مرتبط با سن بارداری دارند. در همین بازه زمانی، نرخ زایمان با روش سزارین نیز روندی افزایشی داشته است، به طوری که در برخی جمعیت‌ها نزدیک به نیمی از کل تولدها به روش سزارین انجام می‌شود.
بر اساس مطالعه‌ای در ایالات متحده، سهم قابل انتساب جمعیتی برای ASD در ارتباط با سزارین، برای کودکان متولد سال ۲۰۰۰، حدود ۷٪ برآورد شده که حتی بالاتر از سهم قابل انتساب ناشی از زایمان زودرس یا وزن کم هنگام تولد نسبت به سن بارداری بوده است. بنابراین، بررسی رابطه میان سزارین و ASD از نظر اتیولوژی، بالینی و بهداشت عمومی حائز اهمیت است.
چندین مطالعه قبلی ارتباط مثبت بین سزارین و ASD را نشان داده‌اند، هرچند شدت اثر در آن‌ها متفاوت بوده است. یک فراتحلیل اخیر گزارش کرده است که سزارین با ۲۳٪ افزایش خطر ASD نسبت به زایمان طبیعی همراه است. یکی از توضیحات احتمالی خطر ابتلا به اوتیسم مرتبط با سن بارداری، آن است که سزارین برنامه‌ریزی‌شده معمولاً چند هفته قبل از تکمیل ۴۰ هفته بارداری انجام می‌شود تا از شروع خودبه‌خودی درد زایمان جلوگیری شود.
این موضوع اهمیت هفته‌های پایانی بارداری را که ممکن است برای تکامل مغز حیاتی باشند، برجسته می‌کند. لذا، زایمان پیش از موعد کامل می‌تواند خطر ASD را افزایش دهد، فرضیه‌ای که مطالعات پیشین درباره سن بارداری و خطر( اختلال طیف اتیسم ) ASD نیز از آن پشتیبانی کرده‌اند.
از سوی دیگر، علل زمینه‌ای که منجر به انجام سزارین می‌شوند (مانند عوارض مادر یا جنین) ممکن است خود، عوامل خطر مستقلی برای ASD باشند و خطر ابتلا به اوتیسم مرتبط با سن بارداری را نشان دهند. این موضوع به‌ویژه در سزارین‌های اورژانسی اهمیت دارد. با وجود این، اغلب مطالعات قبلی تمایزی میان سزارین اورژانسی و برنامه‌ریزی‌شده قائل نشده‌اند.
هدف مطالعه ، بررسی ارتباط بین سزارین و ASD به‌طور کلی و بر اساس نوع سزارین (اورژانسی در مقابل برنامه‌ریزی‌شده)، با در نظر گرفتن سن بارداری و بهره‌گیری از بزرگ‌ترین نمونه هم‌گروهی جمعیت‌محور موجود از موارد ASD تا به امروز بود. فرض بر این بود که ارتباط بین سزارین و ASD ممکن است با سن بارداری و نوع سزارین متفاوت باشد، به‌طوری که خطر در سزارین‌های در موعد کامل کمتر از سزارین‌های زودرس، و در سزارین‌های برنامه‌ریزی‌شده ، کمتر از اورژانسی باشد.
سه فرضیه البته « فرضیه» برای خطر ابتلا به اوتیسم مرتبط با سن بارداریوجود دارد :
۱- تاثیر بیهوشی عمومی بر رشد عصبی
۲- تفاوت در مواجهه با میکروبیوم مادر
۳- فقدان فشار فیزیولوژیک ( زایمان طبیعی ) و تاثیر اپی ژنتیک ناشی از آن .
این مطالعه نشان داد :
سزارین در مقایسه با زایمان طبیعی
در مقایسه با زایمان طبیعی، سزارین با افزایش معنادار خطر ASD همراه بود:
در پنج کشور مورد بررسی، زایمان به روش سزارین — چه برنامه‌ریزی‌شده و چه اورژانسی — از هفته ۳۶ تا ۴۲ بارداری با افزایش اندک اما پایدار خطر ASD نسبت به زایمان طبیعی همراه است. این یافته‌ها با توجه به روند رو به افزایش انجام سزارین به دلایل غیرپزشکی، می‌تواند پیامدهای مهمی برای سیاست‌گذاری بهداشتی و خطر ابتلا به اوتیسم مرتبط با سن بارداری داشته باشد.
۱- مادران را در مسیر بارداری و آمادگی زایمان طبیعی حمایت و هدایت کنید.
کلاس های بارداری ، حکا داینامیک ( حرکات کششی اصلاحی متد روستا) ،سالم سازی اتاق های زایمان( فضا/ پرسنل)
*آموزش فرا دانشگاهی به متخصصین زنان ( زایمان فقط خروج یک نوزاد از رحم مادر نیست ، ورود یک انسان به جهان هستی است و لازم است آسیب به توانمندی این کوچولوی انسان در آینده وارد نکنند.
۲- اتیسم در نگاه امروز بیماری تلقی نکنید و یک تنوع و تفاوت در سیستم عصبی است پس فقط :
.با اصلاح محیط حق زندگی در خور ایشان به این کودکان بدهید.
.هیچ مطالعه ای هنوز هیچ دلیل علمی محکم برای نقش محیط و اتیسم پیدا نکرده .
بین ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ژن مرتبط با اتیسم یافت شده است.
اصل مقاله جهت مطالعه
مترجم و برداشت از مقاله توسط :
فیروزه روستا
مدیر مسیول سلامت مادران
شراره مسرور
کارشناس مامایی
صبا محسنیان
کارشناس مامایی
کارگاه های مرکز سلامت مادران:
